102 rocznica odzyskania niepodległości stanowi doskonałą okazję dla symbolicznego uhonorowania ludzi, których zasługi nie są znane poza wąskim gronem rodzinnym. Dzisiaj , po wielu latach możemy spłacić część długu, jaki zaciągnęliśmy, jako obywatele Rzeczpospolitej Polskiej. Prezentując sylwetki bohaterów walki o niepodległość, pragniemy przywrócić ich do życia w świadomości lokalnej społeczności .
JAN KOT(1890 – 1981), od 1914 roku służył w Legionach Polskich jako szeregowy 5 kompanii II batalionu 3 Pułku Piechoty 2 Brygady Legionów. Brał udział w walkach w Karpatach i na Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym znalazł się Polskim Korpusie Posiłkowym, z którym walczył pod Kaniowem. W Wojsku Polskim od 1918 roku, służył jako instruktor w 12. Pułku Piechoty w Wadowicach, w randze plutonowego. Odznaczony m.in. Orderem Virtuti Militari V klasy Krzyżem Walecznych. Spoczywa na cmentarzu parafialnym pw. Św. Anny w Wałbrzychu, ul. Henryka Wieniawskiego 6.
FRANCISZEK WOLSKI (1898-1969), brał udział w walkach o Wilno w 1919 roku. Aby wstąpić do Wojska Polskiego, skłamał oficerowi werbunkowemu, gdyż jako niepełnoletni nie mógł służyć w wojsku. Po wojnie polsko-bolszewickiej pozostał w armii. Służył w 31. Pułku Artylerii Lekkiej, z którym wziął udział w Kampanii Polskiej 1939 roku. Spoczywa na cmentarzu parafii św. Aniołów Stróżów, ul. Przemysłowa.
JÓZEF BENEDYKT ŁĄCZYŃSKI(1779-1820), Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął podczas insurekcji kościuszkowskiej, do końca której dosłużył się stopnia porucznika. W 1797 r. został nominowany przez Jana Henryka Dąbrowskiego na porucznika V batalionu Legionów Polskich W lutym 1807 r. został mianowany majorem, a w marcu podpułkownikiem. Odznaczono go także Krzyżem Kawalerskim Legii Honorowej. Od września 1807 r. dowodził 3. Pułkiem Ułanów nowopowstałego Księstwa Warszawskiego. Uczestniczył w bitwie pod Raszynem, a za całą postawę w toku wojny z Austrią 1809 r. został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Walczył m.in. pod Lutzen, gdzie został ranny. Ponownie został też odznaczony Krzyżem Oficerskim Legii Honorowej. 25 marca 1814 w starciu pod Fère-Champenoise został ranny i dostał się do niewoli pruskiej. Zmarł, podczas kuracji na kamicę nerkową, 7 sierpnia 1820 roku w Szczawnie- Zdroju Dwa dni później spoczął na cmentarzu parafialnym przy kościele św. Anny w Wałbrzychu. Na początku XX wieku staraniem kuracjuszy, Jego grób otrzymał pomnik będący miniaturą wieży kościelnej Jego rodzinnej Kiernozi.
JAN DŁUTEK(1881-1956), służył jako kapelmistrz jeszcze przed wybuchem I wojny światowej, w armii rosyjskiej. Do bitwy pod Kaniowem prowadził pluton trębaczy 5 Pułku Ułanów II Korpusu Polskiego. Był kapelmistrzem, inicjatorem powstania plutonu trębaczy i Marsza Pułkowego. Skomponował również melodię Hymnu Ułanów Jazłowieckich. Brał udział w z wyprawie kijowskiej. Za swoją żołnierską postawę, jako jeden z pierwszych otrzymał Krzyż Walecznych. Po przejściu w stan spoczynku, por. Dłutek dalej szkolił kolejne pokolenia pułkowych muzyków. Pracując społecznie , przy okazji szkolił również lwowskie orkiestry kolejarzy i tramwajarzy. Został pochowany na cmentarzu parafii św. Aniołów Stróżów, ul. Przemysłowa.
Na podstawie http://ocalamy.pl/.
