W dniu 12 czerwca mija 21 rocznica śmierci naszej wspaniałej polonistki, pani Profesor Marty Gąsiorowskiej. Była wychowawczynią wielu pokoleń uczniów, twórczynią i przez wiele lat reżyserką szkolnego teatru, którego tradycje są kultywowane w naszej szkole do dnia dzisiejszego. Miejscem spektakli zawsze była szkolna aula, która dziś nosi jej imię. Dla pani Profesor była tak ważnym miejscem, że napisała o niej wiersz.
Piosenka o szkolnej auli
Moja ty Aulo eksterytorialna
Niepowtarzalna jest twoja aura!
Tutaj leczyłem szkolne stresy
Tu mnie gryzły smutku biesy
Co żarły duszę mą i ciało
Kiedy uczyłem się… zbyt mało
Tu jest kanciapa, a w niej tłok i trema
Tu jest fortepian, balkon, scena,
„Kurtyna prawie jak w teatrze”-
Myślę, gdy na kurtynę patrzę
Aulo, ty role pełnisz liczne
A miejsce akcji jest magiczne
Z tobą niejedna Kasia
Rozstała się z żalem
Ty szkole dochód dajesz (za wynajem)
Ty - odpowiedniej czasu pory
Patrzysz na wreszcie wolne wybory
Tu dla czwartaków brzmi ostatni dzwonek
I po extra-świadectwa ustawia się ogonek
A kiedy wiatr historii wieje -
Tu się prostuje polskie dzieje
Moja ty aulo eksterytorialna
Niepowtarzalna jest twoja aura
Nie ma cię (jeszcze) na Europy mapach
Lecz za to masz jedyny zapach
I każdy wie z pokoleń licznych
Nie jest to „smrodek dydaktyczny”
Bo widzisz, tutaj strach nie skręca kiszek
I nikt nie patrzy jak bazyliszek
Nawet gdy pisze się maturę
Ty czoła belfra płoszysz chmurę…
Więc niech trwa zawsze, jak i teraz
Magiczna twoja atmosfera!
